به بهانه ی سال گرد دفاع مقدس خواستم از شهید کاوه بیشتر بدانیم شاید بتوانم مقداری از دین همسایگی را ادا کرده باشم:

توی دبیرستان اعلامیه های امام (ره) را پخش میکرد.پای ثابت جلسه های مذهبی و سیاسی بود. توی راهپیمایی ها شرکت میکرد وانقلاب که شد رفت توی سپاه عضو شد.برای گذراندن دوره ی چریکی رفته بود تهران که برای محافظت از جماران و خانه ی امام انتخابش کردند.یک ماموریت شش ماه بود. از جماران که برای اولین با آمد مشهد،مادرش میگفت کلی تغییر کرده،اصلا نمازش را هم یک جور دیگری میخواند. جنگ که شروع شد از حاج احمد آقا اجازه گرفت رفت جنگ.کردستان منتظرش بود.

تیپ ویژه ی شهدا به فرماندهی ناصر کاظمی توی کردستان تشکیل شده بود. کاوه برای فرماندهی تیپ شهدا انتخاب شد.آزاد سازی سد بوکان و جاده ی 47 کیلومتری آن،آزاد سازی جاده ی صائین دژ به تکاب ،پاکسازی منطقه ی کیلو و اشتوژنگ،آزاد سازی محور استراتژیک پیرانشهر به سردشت،انهدام مرکز رادیویی آنها و فتح ارتفاعات  مهم مرزی منطقه ی آلواتان وآزاد سازی زندان «دوله تو» و کشتن بیش از 750 نفر از ضد انقلاب،نتیجه ی نبرد های تهجمی بود که توسط او و همرزمانش رد تیپ ویژه ی شهدا طرح ریزی و انجام شده بود. حالا همه کاوه را میشناختند.دشمن از او متنفر شده بود.

هر وقت وارد منطقه ای می شد.نیروهای ضد انقلاب فرار می کردند. کومله های که دستگیر می شدند، میگفتند:«از طرف فرمانده هانشان دستور دارند،هر وقت شنیدید فرمانده ی گروهی که مقابلتان است نامش کاوه است عقب نشینی کنید.»در مورد کاوه دستور برای کومله عقب نشینی بی درگیری بود.درگیری را مدتی امتحان کرده بودند دیدند فایده ندارد.

وقتی کسی مجروح می شد،لباس هایش را می شست.کس دیگر هم اگر می خواست بشوید،نمی گذاشت. توی صف غذا، جلویی ها جا خالی می کردند که او برود جلو غذا بگیرد.عصبانی می شد. ول می کرد می رفت. نوبتش هم که میرسید، آشپزها برایش غذای بهتر می ریختند.می فهمید می داد به پشت سریش. توی عکس های دسته جمعی  همیشه کلی از بچه ها دورش بودند.همه دوستش داشتند.اگر بیست نفری توی عکس بودند،می دیدی هجده تا دست روی گردنش هست.

شهید که شد، همرزمانش فکر می کردند توی مهاباد مردم جشن بگیرند. خبر که رسیده بود به مهاباد مردم عزادار شده بودند. همه جا عزا بود وختم و فاتحه. می گفتند«برای ما امنیت و آسایش آورده بود.»   مقام معظم رهبری:«شهید کاوه حقیقتا اهل خودسازی بود هم خودسازی معنوی و اخلاقی و تقوایی و هم خودسازی رزمی»